Frezarka Parkside – zabudowa w stole i winda

Frezarka Parkside POF 1200 C2, to budżetowa frezarka popularnej wśród majsterkowiczów marki. Trochę przeleżała się w szufladzie, bo od dawna jestem zadowolonym użytkownikiem małej i zgrabnej Makita RT0700CX2J. Po co mi więc kolejna frezarka, a tym bardziej dość duża i ciężka? Pomysł od samego początku był jeden: zabudowa w stole. Ale nie taka najprostsza zabudowa, tylko moduł do stołu i to najlepiej wyposażony w windę. A, co z tego wyszło, możecie ocenić sami.

Makity używam w moim warsztacie od pierwszych jego dni. Jest bardzo poręczna i mimo niewielkich rozmiarów, dobrze radzi sobie nawet z cięższymi pracami. Nie oznacza to jednak, że większa frezarka jest zbędna. Praca z większymi frezami, to większe obciążenie i dla silnika i dla całej konstrukcji. Gdy możemy pozwolić sobie na zamontowanie frezarki w stole, to jej masa i gabaryty nie stanowią już problemu, a większa moc pod maską jeszcze nikomu nie zaszkodziła. Fakt, że mam teraz dwie frezarki pozwala też na to, że frezarka Parkside będzie użytkowana tylko w stole, a to z kolei daje nam możliwość większej integracji. Nie zdziwi Was zatem, że postanowiłem nie tylko zabudować tą frezarkę w stole, ale również wyposażyć ją w regulację wysokości wrzeciona, czyli w tak zwaną windę.

Frezarka Parkside – Montaż w stole

Gabaryty Parkside POF 1200 C2 są całkiem spore. Na szczęście nie jest ona aż tak duża, żeby nie zmieściła się w przygotowany w stole otwór na akcesoria.

Po wstępnych przymiarkach zaczynamy od poszukiwań dogodnego sposobu montażu windy. Pierwszym „podejrzanym” jest jeden z bocznych uchwytów, a dokładniej ten pod lewą rękę. Drugi z nich ma zabudowany wyłącznik, który wolałbym zostawić na swoim miejscu. Po wykręceniu trzech wkrętów i zdjęciu połówki uchwytu już widać, że jest to dobry trop.

Druga połowa tego uchwytu jest zamocowana do korpusu na dwie śrubki. I czegoś takiego właśnie szukałem. Może sam kształt złącza nie jest zachęcający, ale jest to solidny punkt mocujący. Na dodatek taki, który fabrycznie został przewidziany do przenoszenia pewnej siły.

Skoro już mamy swój punkt zaczepienia dla windy, to wróćmy do mocowania frezarki do blatu. Tutaj sprawę ułatwia ślizg odkręcony z dolnej części stopy. Posłużymy się nim jako szablonem.

Mając przeniesione miejsca śrub mocujących, zaczynamy wiercenie. Wiertarka kolumnowa ułatwia takie prace, bo prostopadłość tych otworów względem podstawy jest dość istotna.

Zanim jednak przykręcimy narzędzie do blatu, jest jeszcze jedna rzecz do zrobienia. Frezarka Parkside ma dwie dość mocne sprężyny, które pozwalają unosić ją nad stopą. Przy pracy w pozycji górno-wrzecionowej nie jest to potrzebne, a wręcz będzie stanowiło zbędny opór. Myślałem, że do demontażu sprężyny, wystarczy odkręcić imbusy w stopie, ale okazało się, że nie. Przynajmniej w moim egzemplarzu po usunięciu śrub imbusowych stopa ani drgnęła. Trzeba było zatem zajrzeć od strony korpusu. No cóż. Konstrukcja nie napawa optymizmem. Miejmy nadzieję, że okaże się solidniejsza niż z wyglądu. Sam demontaż nie przysparza jednak problemu. Dobrze jest mieć pod ręką szczypce do pierścieni Segera, bo to nimi zabezpieczone są końce prowadnic. Jak widać na załączonym obrazku, chwilowo zdemontowałem też szczotki, bo jest to wg mnie prostsze rozwiązanie niż wpychanie między nie wirnika.

Chwilę później frezarka była już ponownie złożona i zamontowana na podstawie. We wrzecionie zamocowałem frez, żeby precyzyjnie wyznaczyć oś otworu centralnego.

Po demontażu frezarki, podstawa ponownie trafiła na wiertarkę. Tym razem użyłem otwornicy.

Po zamontowaniu mamy już zupełnie funkcjonalną frezarkę górno-wrzecionową.

Frezarka Parkside – Winda

O ile samo mocowanie frezarki Parkside do blatu jest sprawą dość oczywistą, to pomysłów na windę widziałem w ostatnich latach naprawdę wiele. Spora część tych rozwiązań bazuje na podnośnikach nożycowych, a nawet hydraulicznych. Mnie nie zależy na wtłaczaniu frezu w materiał z naciskiem 8 ton, ale chciałem mieć wygodną, obsługiwaną od góry i możliwie kompaktową wersję regulacji wysokości wrzeciona. Śruba pociągowa to nie jest nic nadzwyczaj skomplikowanego, ale postaram się opisać proces dość szczegółowo.

Blok łożyskujący

Zaczynamy od przygotowania górnego bloku łożyskującego. Najpierw docinamy prostokątny fragment sklejki 10mm i na środku wykonujemy otwór o średnicy łożyska. W moim wypadku 19mm. U mnie od strony blatu jest on jeszcze nawiercony na 1mm wiertłem o średnicy 22mm, żeby „utopić” flanszę łożyska. Takie otwory najwygodniej nawiercać wiertłami Forstnera.

We wszystkich czterech rogach wykonujemy otwory mocujące pod wkręty.

Poniżej mamy komplet elementów dolnego bloku: Śruba imbusowa M10, nakrętka przedłużana M10, dwa łożyska z flanszą (F6800 ZZ) 10x19mm oraz przed chwilą wykonana obudowa łożyska. Z montażem jeszcze chwilę się wstrzymamy.

Blok mocujący

Do odwzorowania otworów mocujących posłużymy się ołówkiem i odpadowym kawałkiem sklejki. „Brudzimy” grafitem powierzchnię uchwytu i odbijamy ją na sklejce. Warto poświęcić trochę czasu na możliwie pionowe ułożenie sklejki względem osi prowadnic frezarki. Nie jest to jednak kluczowe. Za chwilę będzie jasne, co mam na myśli.

Po wywierceniu otworów w wyznaczonych miejscach, przykręcamy sklejkę w miejscu mocowania uchwytu. Teraz za pomocą kątownika wyznaczamy oś prostopadłą do podstawy, a równoległą do prowadnic.

Z aluminiowego profilu zamkniętego 20×20, odcinamy odcinek o długości około 80-90mm. Zwracając uwagę na wyznaczoną oś, ustawiamy na nim szablon ze sklejki i przenosimy otwory. Otwory o średnicy 4mm wiercimy na wylot przez obie równoległe ścianki.

Od strony zewnętrznej, powiększamy je na tyle, żeby przeszły łby śrubek. Ja zrobiłem to za pomocą wiertła stopniowego, bo jest ono z natury samocentrujące.

Kolejną czynnością jest nacięcie ścianek profilu pod nakrętkę. Wg mnie lepiej naciąć ścianki boczne i w dolnej części (mam na myśli pozycję roboczą). Po tej operacji warto delikatnie zeszlifować powstałe zadry.

Po delikatnym wbiciu nakrętki wygląda to jak widać poniżej.

Montaż windy

Przykręcamy górny blok do korpusu frezarki i weryfikujemy jego poprawną osiowość. Ja użyłem do tego fabrycznych śrub mocujących uchwyt. Żeby nie skracać tych śrub, dołożyłem pod spód (widać to na następnej fotografii) dystans ze sklejki 3mm, ale nie jest to konieczne.

Na podstawie kładziemy obudowę dolnego bloku wraz z łożyskiem i wkręcamy docięty fragment pręta gwintowanego M10. Pozwoli nam to wyznaczyć miejsce mocowania bloku i wszystkich otworów.

Otwór pod łeb śruby imbusowej wykonujemy po zdemontowaniu frezarki z podstawy.

Na koniec montujemy całość i przykręcamy blok łożyskujący. Wkręty meblowe 5mm wydają się wystarczająco solidne.

A tak wygląda kompletny mechanizm windy zamontowany na frezarce.

Wyłącznik i wkładki

Na koniec pozostaje jeszcze kilka drobnych detali. Po pierwsze za pomocą opaski kablowej (zwanej też „trytytką”) blokujemy wyłącznik w pozycji załączony. Żeby zrobić to bezpieczne, polecam wyposażyć się w wyłącznik start/stop i zamontować go w stole. Jak zrobiłem to ja, możecie zobaczyć tutaj.

Pasuje też wykonać kilka wkładek o średnicach dopasowanych do typowo używanych frezów. Przy pracy z mniejszymi detalami, jest to całkiem wygodne. Tu znów otwornica będzie pomocna.

A jeśli nie mamy idealnie dopasowanego rozmiaru, to pozostaje praca tarnikiem i papierem ściernym. Ja pomogłem sobie jeszcze wiertarką.

Kiedy już mamy dopasowaną średnicę zewnętrzną, to wycinamy otwory w środku. Ja na początek zrobiłem sobie trzy różne.

A tak frezarka Parkside prezentuje się zamontowana w moim stole. Jeszcze tylko malowanie i będzie stanowić idealne uzupełnienie dotychczasowej kolekcji akcesoriów do stołu.

A tu, możecie zobaczyć mechanizm w działaniu.

(10 votes, average: 4,60 out of 5)

Loading...